2001 Reisverslag Cuba

Geschreven door Jet

Cuba was fantastisch en heeft in ieder geval mijn hartje gestolen. De reis erheen was wat minder, maar de moeite waard; hier volgt mijn reisverslag. 1 December 2001.

Havana……..

We zijn eergisteren aangekomen na heel veel uren vliegen en een tussenlanding in Cancun waar we maar liefst anderhalf uur moesten wachten, maar wel werden voorzien van een (uiteindelijk 2 stuks) Cuba Libre, oftewel een rum/cola. Die hakte er wel in, want Nederlandse tijd was het natuurlijk 6 uur in de ochtend! Ook de prijs hakte er in, want dat ding kostte maar liefst 16 harde guldens! Doodop in Havana aangekomen zijn we ons bedje ingerold en de wijk Vedado in Havana. De volgende ochtend gingen om 6 uur de ogen alweer open, want ik bleek last te hebben van een jetlag (en dat terwijl ik er al 2 heb). Vroeg op en dus Havana bekeken. Ik kon er maar niet aan wennen, een vervallen stad, met de geur van rottende vuilnis overal, de armoede, de mensen die te aardig zijn en je op allerlei manieren willen helpen om op die manier een dollar van je te scoren. De uitputting die me overviel, en dan nog het slechte eten ( terwijl ik in Nederland al niet toelaat dat iemand voor me kookt). Uiteindelijk zijn we boven op het Golden Tulip beland (op aanraden van mijn vriendin Miranda) om daar te gaan lunchen, dit was natuurlijk lekker luxe! De Mojito’s zijn geweldig, een cocktail van rum, limoensap, ijs, muntbladen en water. Later kwamen we de zoon van een van de bandleden van The Bueno Vista Social Club tegen ( tuurlijk…….. ik ben de dochter van wijlen Marilyn Monroe) en toen die gozer ons voor 15 dollar erin had geluisd vanwege zijn “cheap mojito’s” toen pas kreeg de stad zijn charme en werd ik verliefd…………niet op Hempie maar op Havana.

Havana, een stad vol huiskamerrestaurants, de cocktails, de vriendelijkheid van de inwoners, de happy people, die het door hun “armoede” zo slecht nog niet hebben. We hebben in een heel apart restaurantje gegeten, een Paladares, dit is een restaurantje bij mensen in de huiskamer, die daar met maximaal 12 familieleden een maaltje voor je klaar maken, best lekker, maar wel apart! Al moet ik zeggen dat alle maaltijden op Cuba bestaan uit Bonen met Rijst. Havana was oud, vervallen, mooie gebouwen, vriendelijk, levendig en we komen hier zeker weer terug.

Na een aantal dagen besloten we om een oude trein te nemen naar het binnenland, namelijk Matanzas. De trein was redelijk comfortabel en de reis gaat 100 km en dus 4 uur duren, het was schitterend. Zo apart, eerst waan je je in een drukke stad en daarna tuf je over het platte land, uitgestrekte velden vol suikerriet, palmbomen, tabaksplantages, kleine dorpjes waar mensen in gewafelde ijzeren huisjes wonen, echt Supergaaf. Uiteindelijk in Matanzas aangekomen, in the middle off nowhere, bleek het station ergens 4 kilometer van het busstation verwijderd te zijn. Wel leuk, wij dus lopen naar het busstation, door een typisch Cubaans wijkje, met heel apart erg veel travestieten, dit is nogal verboden in Cuba. Op het busstation zelf, riep natuurlijk iedereen dat er geen bus ging naar onze bestemming, Varadero. We zullen het nooit weten, want we hebben de eerste de beste illegale taxi genomen naar Varadero. Aardige peer die taxichauffeur, wel jammer dat hij Bryan Adams in de auto had, in plaats van Salsa. En we mogen god op blote knieën danken dat we het overleefd hebben, met 2 vaten diesel van 20 liter achter in over een hobbel weg met een peuk in zijn bek, in de brandende zon.

Vervolg ……….op naar Varadero

Eenmaal in Varadero, bleek het toch niet zo toeristisch te zijn als dat we gedacht hadden, wat wil je, wij Europeanen zijn natuurlijk Spanje en Frankrijk-minded. We hebben in Varadero een goedkoop ( toen was het nog goedkoop later tijdens onze vakantie leerden wij wat ECHT goedkoop was) hotelletje gevonden. Hongerig hebben we onze spulletjes gedropt en zijn we haastig op zoek gegaan naar een eettentje. Mojito’s, was natuurlijk het eerste wat ik bestelde. De lunch bestond uit visfilet, gebakken in frituurvet, met bonen en rijst! Redelijk te doen. You got to eat, when your hungry!

Na het eten hebben we een wandeling op het strand gemaakt, waar het verschrikkelijke waaide, en ja hoor, ik kon mijn ogen niet geloven, allemaal dolfijnen zeer dichtbij de kust, wel 20 (Oké misschien 10, ik weet het ik overdrijf graag, hè Hempie?). Het weer was slecht, de golven wild, maar het had iets prachtigs. De volgende dag hebben we op het strand door gebracht, alleen wij met zijn tweeën en verder niemand om ons heen Bijna, maar dan ook bijna een onbewoond plekje. Rooo-mantisch……….

Varadero heeft veel te bieden, leuke tentjes met live salsa muziek, aardige mensen, en een bakkertje met bijna (let wel BIJNA) Hollandse bolletjes met Goudse kaas. Varadero was voor mij echt een Robinson Crusoe eilandje qua uitstraling. We vonden een kokosnoot en sloegen hem kapot, natuurlijk gaat dat niet zo maar, toen een Cubaan dit zag, haalde hij een stok te voorschijn waarmee hij een verse uit de boom haalde en gaf die vervolgens aan ons, om er uit te drinken………..WOW hemels. Op een verlaten wit strand met helderblauw water, een kokosnoot aan je mond en je liefje naast je……..Wat wil je nog meer? In het hotel (dat is dan weer jammer dat het geen hutje was van riet) hebben we het vlees van de kokosnoot op gegeten en eerlijk, ik heb het nog nooit zo lekker gegeten.

We zijn alweer aan het uitvissen waar we naar toe willen, op dit moment regent het hard in Varadero, en veel wind. Zo lang er geen Orkaan komt, vind ik het best. De laatste Orkaan was er 4 november 2001. Dat is ook heel erg zichtbaar, het ziet er allemaal wel wat minder uit. Bomen zijn afgeknapt en bruin. Maar dat mag de pret niet drukken! Onze volgende route gaat naar Trinidad. Althans we besluiten om naar Trinidad te gaan. De volgende ochtend zetten we de wekker vroeg, om op ons dooie gemakkie te ontbijten om vervolgens de bus te nemen naar Trinidad. Zo ging het dus niet. Na het ontbijt zijn we onze rugzakken gaan pakken ( zo goed zat hij nog nooit gepakt natuurlijk) en hebben iedereen ( bewaking, kamermeisjes) uitgewuifd. Eenmaal bezweet bij het busstation aangekomen, bleek dat er ging bus ging, maar pas de volgende dag. Ok! We hebben meteen gereserveerd en zijn de volgende ochtend vertrokken, wel hebben we die dag natuurlijk uitgebreid genoten van het weer. Het leuke was, toen we weer aan kwamen lopen, zei de bewaking: Que Pasa? En iedereen moest lachen. Bij de receptie vroeg ik onze oude kamer terug ( die vies achter gelaten was) want daar was jetje natuurlijk al een beetje gehecht aan geraakt. Laten we zeggen dat die douche ook wel hemels was. Toen we toch nog even bleven in Varadero besloten we s’ avonds te gaan eten in Casa de Al, het voormalige restaurant van AL Capone, maar toen we na 7 km lopen aankwamen, bleek het verdwenen te zijn (omgelegd?) en dus hebben we er een avondje lopen van gemaakt. Al op de terug weg, stopten we bij een hoop Salsa lawaai en zijn vervolgens bij een paar Noren aangeschoven en hebben zo een fantastische avond gehad. Ik heb nog een salsa lesje gehad! Fijn! Van een Cubaan die vertelde hoe verliefd hij was geworden op een Deense, later bleek dat het hier om een 55 jarige ging. Je moet er van houden als je 30 bent! Trinidad………

Trinidad………

Cuba heeft zoveel gezichten, zoveel verschillende plaatsjes. Onderweg hebben veel gezien, oerwouden, straatarme boeren, suikerrietplantages, sinaasappelplantages (waar ze veel geld mee kunnen verdienen, maar niets mee doen, er liggen zeker 1 miljoen rijpe sinasappels op de grond), bananen, mooie groene velden, moeras. Het was een leuke lange reis naar Trinidad, maar eenmaal daar………. PRACHTIG! Trinidad is een plaatsje met ongeveer 50.000 inwoners, en als je er eenmaal bent geweest heb je het idee dat het piepklein is. Het is levendig, vrolijk en een reizigers ontmoetingsplek. Een kleurrijk stadje wat warm en gezellig is. We hebben hier ook wel een beetje ons hart verloren, was het niet aan heel Cuba. Leuke mensen ontmoet, Dave uit Ierland, Swen uit Duitsland, Christian en Fokl uit Duitsland en om absoluut niet te vergeten Bram en Rolf uit Nistelrode (waarop de Duitser zei; is dat geen voetballer, Nistelrode). Erg gezellig, vooral de Nederlanders, leuke jongens, heb meteen verteld over mijn leuke vrijgezelle vriendinnen! Na wat kilo’s te zijn verloren door de onwijze afstanden die we op een dag liepen, kwamen we een Cubaan tegen die wel een “illegaal” restaurantje wist. Ach, waarom ook niet zei ik. Ohja verbazingwekkend ben ik toch wel, zeker voor Herman (die kruipt door de oerwouden al heel zijn leven, loopt allerlei tropische ziektes op en ik……..ik ben een beetje decadent toch wel), ik ga overal in mee, wil het liefst zo goedkoop en dus smerig (zonder warm water moet je dan ook niet raar van opkijken) slapen. Apart? Zeker apart! Mijn vrienden hebben echt in de stress gezeten, die dachten Jet met een rugzak? Ja meiden, ik sta er zelf ook van te kijken. Sterker nog ik heb mijn Chanel make-upjes thuis gelaten, mijn Warmer schoentjes in de kast en mijn Boss en Joop topjes achter slot en grendel! Ik heb 2 afritsbroeken aan met wat oude T-shirts, die ik vervolgens iedere dag draag (en ja ze stinken) en ik ben puur natuur, and it feels good!

Maar wij gingen dus mee met de Cubaan naar het restaurantje…….een boerenschuur met gedekte tafeltjes……..en het voedsel, echt was geweldig. Een gigantische kreeft, een grote salade, en dit keer met rode in plaats van groene tomaten, aardappeltjes, rijst en drank! Echt fantastisch en vooral goedkoop. En………extra knoflook! Want ik moet zeggen dat we daar echt een gebrek aan hadden en bijna afkickverschijnselen kregen. De volgende dag gingen we een kijkje nemen aan het Caribische strand, prachtig, maar niet het beste weer, uiteindelijk zijn we op een terras bij de plaatselijke kroeg beland en hebben daar illegaal een doos Cohiba sigaren weten te bemachtigen. Echt prachtige deal gemaakt. Die dingen zijn onbetaalbaar en later bleek, dat we originele hadden! Geweldig dus.

Net 30 Jaar en ik heb de smaak van reizen te pakken. Heb te weinig gezien en te weinig gedaan nog maar. Het kan me niet schelen waar we slapen, wat we eten, wie er voor ons kookt en of de douche het nou wel of niet doet. Herman was bang, bang dat ik het niet zo trekken, zou gaan zeuren…….Maar niets van dat alles. Ik heb het echt te pakken, heb onder een douche gestaan waar niets uit kwam, 5 druppels uit kwam, heb kakkerlakken gezien, zo groot dat ik dacht dat ze nep waren en ga zo maar door…..geen kick. Zo kom ik nooit aan “werk” toe, want ik moet zeggen dat dit erg bevalt! Wel raar, ik zat op het terras met de mannen en herman was er nog niet, en ik denk: ik bel hem even om te vragen of hij de muggenolie mee wil nemen, MAAR geen mobiel natuurlijk, waarop ik denk: heerlijk, dan maar geprikt worden! We besluiten om via Cienfuegos terug te gaan naar Havana, omdat dat het makkelijkste reizen is. Wel gezellig was dat Rolf en Bram ook in de bus zaten. Konden we elkaar steunen, want de avond ervoor waren we flink wezen doorhalen en ik voelde me niet echt optimaal. Op naar Havana…………

Terug in Havana……..

Eerst wat over de geur van Cuba……..het land heeft zo een specifieke geur, echt lekker. Je ruikt sigaren, rum, houtovens, vuilnis, als er een luchtje zou zijn, zou ik het kopen. Inmiddels terug in Havana, voor ons, bekend terrein. We hebben via Rolf en Bram en adresje waar we gaan slapen. Midden in het oude vervallen Havana, bij ontzettende aardige mensen thuis. Alleen het douchje is niet je van het, maar we zijn in het centrum en wij vinden het ok. De vorige keer waren we in de hoerenwijk Vedado en nu in Havana Vieja, het oude gedeelte van Havana, waar de panden wel worden opgeknapt. Een mooie statige wijk. Havana is echt een film, je hebt continue het idee dat je een in oude film speelt, met oude oldtimers, de prachtige panden. Nu moet ik zeggen, dat heel Cuba is blijven stil staan en het heeft absoluut zijn charme. S’avonds belanden we in een lokale kroeg, met heerlijke muziek en voortreffelijke mojito’s. Wat ben ik verliefd op Cuba. We komen hier zeker terug. We bepalen waar we naar toe willen en besluiten om de volgende dag naar Vinales te gaan, een Vallei, wat in het westen van Cuba ligt. Helaas word ik die nacht grandioos ziek en weet geen raad met mezelf. Waarschijnlijk een voedselvergiftiging. Herman besluit om in zijn eentje foto’s te gaan schieten, en ik lig in bed en word heerlijk verzorgt door Abel en Aimee, de hospita’s. Na een hele dag papaja en naranja, vraag ik s’ avonds alweer om een mojito. Ze kijken me streng aan, maar besluiten me eentje te geven, en ja hoor, het beste medicijn wat er is. Want ik voel me alweer beter!

Vinales……

Onderweg vanuit Havana naar Vinales, weer een prachtige route. Prachtige bergen, veel groen met rood zand. We gaan via Pina del Rio, maar besluiten er niet te stoppen, we gaan in een keer door naar Vinales. Daar eenmaal aangekomen, staat een meisje ons op te wachten met een rode roos in haar hand, dit had onze hospita in Havana geregeld! Ze brengt ons naar een prachtig straatje, met rood zand en biggetjes die rond lopen. Het lijkt wel een western, kleine huisjes met gekleurde geveltjes, heel mooi. Het huisje was erg gehorig, je slaapt als het ware bij de familie in, met als scheiding een dun wandje, s’ ochtends al je moet poepen en je laat per ongeluk wat wind gaan, hoort de hele familie het. Maar het is tenslotte de natuur. We hebben een (Cubaanse) fiets gehuurd en zijn 16 kilometer” gaan fietsen, en echt dat doe je niet voor je lol, maar wat je tegen komt is prachtig. Dat wel. Prachtige tabaksplantages, een mooie vallei, en een heel lief klein dorpje met maar 4000 inwoners. Toch na een paar dagen, besluiten we terug te gaan naar Havana, om vanuit hier weer verder te reizen. Je moet je voorstellen dat Cuba 1100 kilometer lang is en ongeveer 100 kilometer breed en dat het is een land, wat zeer moeilijk te bereizen is. Dus je moet continue weer terug naar een plaats, wat centraal ligt en vooral makkelijk bereikbaar. Havana dus……..en dat vinden wij helemaal niet erg.

Santa Maria…….

Terug in Havana, zijn we natuurlijk weer naar Abel en Aimee gegaan, onze voormalige hospita’s. Helaas hadden ze geen plek, maar hij bracht ons naar de buren, dat was meteen onze eerste slechte ervaring. We kwamen het huis binnen en toen voelde het al niet goed, maar je moet toch slapen s’ nachts en dus hebben onze spullen achter gelaten en zijn maar op zoek gegaan naar mojito’s. S’ nachts aangekomen bij het huis, gingen we de kamer binnen, en echt het bed rook naar kerrie, en dan eentje die al jaren oud is, een kip/kerrie wat te lang heeft gestaan. En er hadden zeker al 100 mensen voor ons in geslapen, zonder het te verschonen, maar goed, we moeten wat. Eenmaal, toen we lagen, staken de veren ons fijn in onze lichamen. Fijn! Hoe dan ook, we hebben praktisch niet geslapen en zijn dan ook zeer snel weer opgestaan om vervolgens een taxi te nemen naar Santa Maria. Ook dit was een rare belevenis, na een nacht zoals vannacht. Die taxi reed 180 kilometer per uur, en dat nadat je je al niet goed voelt, maar we kwamen in Santa Maria aan, een afgelegen dorp met 5 panden. Wel het ideale plekje om uit te rusten, en dat is precies wat we wilden, rust. Lekker aan het strand gelegen en gewandeld, maar het was zo relaxed dat we s’ avonds niets anders konden doen vroeg naar bed gaan, wat mij de volgende dag een blaasontsteking opleverde! Erg fijn op Cuba, ze willen je namelijk meteen plat spuiten! Niks ervan! We zijn nog een tijdje daar gebleven en vervolgens terug gekeerd naar Havana, onze favoriete stad……. Ik heb zoveel geschreven en zou nog meer kunnen schrijven, maar ik kan iedereen aanraden om het land zelf te bezoeken. Het is gezellig, warm, vriendelijk, veelzijdig en de sfeer is fantastisch………als je ooit gaat, heel veel plezier.