2008 Thailand en Laos
3 oktober – Schiphol -> Bangkok
We zouden deze reis met z’n tweeën maken, maar de relatie is uit. We hebben besloten om gewoon samen te vliegen. Ik was wel wat gespannen en zag erg op tegen naar Schiphol gaan en te vliegen. Sandra belde toen ze reeds binnen was en ik nog moest inchecken. Dat scheelde. Elkaar ontmoet bij een koffietent. Een paar emotionele momenten met tranen, maar gauw ging het beter. In het vliegtuig hadden we Evergreen Class, grote stoelen en veel beenruimte, lekkere deken en pantoffels. Ik heb niet geslapen maar wel lekker gezeten. Ondanks de situatie hebben we een heel gezellige vlucht gehad met film kijken en spelletjes doen. Afscheid op vliegveld Bangkok was wel moeilijk, ieder ging zijn eigen weg.
4 oktober – Bangkok
Kamer in New World City hotel genomen, in wijk Banglamphu, bij Khao San Road, vol pensionnetjes, bars, restaurants en backpackers. Gezellig. Was wel moe want niet geslapen. Lekker gegeten en een biertje gedronken. Na 6 uur ‘s middags geen drank meer te krijgen ook niet in winkels, want volgende dag was het ‘Election Day’, verkiezingen dus. Een tent verkocht stiekem toch bier in koffiebekers. Daar maar blijven hangen en vroeg naar bed.
5 oktober – Bangkok
Slecht geslapen door de jetlag, ik was pas ‘s morgens in slaap gevallen. Om 10 uur gewekt door kamermeisje, gauw ontbijten en naar buiten. Dagkaart voor de boot gekocht. Makkelijk vervoermiddel en snel. Overal op- en afstappen. Ik heb, River City, China Town en natuurlijk de tempel ‘Wat Phrae Kaew’ en het paleis bezocht. Vanwege de drooglegging (nog steeds), geen bier, was er weinig te doen. Op straat gegeten, heerlijke green curry met seafood. Lekker. Vroeg naar bed en de jetlag eruit geslapen.
6 oktober – Bangkok -> Chiang Rai
Naar het vliegveld. De taxirit, het inchecken en de controle gingen zo snel dat ik eenmaal binnen lang kon wachten. Dan maar een biertje om de drooglegging van gisteren in te halen De vlucht ging op tijd en om 13 uur was ik in Chiang Rai. Leuk hotel, Golden Triangle Inn gevonden. Kamer met balkon. De stad in geweest. Fantastisch gegeten en wat tempels bekeken. Rustig hier, weinig buitenlanders. De mensen hier in het noorden zijn hier helemaal klein en ik viel nogal op door mijn lengte. Grappig. In de avond een biertje wezen in drinken in TeePee bar. Maffe eigenaar, soort halve Thai/Indiaan in een tijgerlegging die om het half uur een andere outfit aanhad, afhankelijk van de muziek. Hij draaide wel gave muziek. Wat zitten kletsen met een paar Belgen.
7 oktober – Chiang Rai -> Chiang Khong -> Huay Xai
Iets teveel bier op gisteren in de TeePee bar. Kater. Moest blijven hangen want het regende keihard. Die morgen heb ik het busstation gezocht, de bus reed net de straat op, maar ik kon nog opstappen. Op naar Chiang Khong, een reis van tweeënhalf uur voor 70 baht. Chiang Khong is de grens en die grens oversteken ging vrij gemakkelijk. Stempeltje voor Thailand uit, met een bootje de Mekong over, in Laos (Huay Xai) een visum kopen en stempeltje om het land in te komen. Leuk, eenvoudig pension gevonden, BAP Guest House met leuke oude dame als eigenaar. Beerlao gedronken, goed bier, en een lunch genuttigd. Tijdje met Rachel gekletst. Zij is al maanden onderweg en reist nog tot juni, onvoorstelbaar. Wat door het stadje gewandeld en mooie foto’s gemaakt aan de Mekong. Wat een rust, een verademing na Bangkok, geen verkopers, geen tuk-tuk drivers. Verder wat trainingen voor de komende roeiwedstrijden en tempels bezocht. Nog een bier hier en daar. ‘s Avonds met Rachel in ons pension gegeten. Het stadje sterft vroeg uit en iedereen gaat om tien uur naar bed. Die nacht belde Marit. Het gaat zo slecht met onze oude lieve hond Woebes dat er een eind aan komt. Dat deed pijn.
8 oktober – Huay Xai -> Pak Beng
Vroeg opgestaan en naar de boot. Het weer was goed. Natuurlijk ging de boot veel later dan verwacht. Er zijn aardig wat passagiers en de eersten zijn al (of nog) dronken, het zijn Ieren. Overigens wel aardige gasten. Het is een heerlijke tocht, varen op de grens van Thailand en Laos, relaxed, mooi uitzicht, wat lezen, wat kletsen, wat drinken en de Ieren spelen gitaar en zingen. Dit is heerlijk, je voelt als het ware de stress zo de Mekong in stromen. Halverwege stoppen we in Pak Beng, een klein plaatsje met een paar pensions, restaurants en winkeltjes. Geen internet, geen telefoon, geen warm water en geen stroom. Er is alleen stroom tussen 18:00 en 22:00 uur voor het licht, geproduceerd door generatoren. Ik heb een curry maaltijd met beef genuttigd, 2 euro en grote bier, 75 cent. Vreemd in zo’n klein plaatsje, maar er worden ook nog drugs en vrouwen aangeboden. Om 22:00 uur gaat onherroepelijk het licht uit. Dus slapen.
9 oktober – Pak Beng -> Luang Prabang
Vanuit Pak beng vertrok de boot wel op tijd. Andere boot, andere indeling. Ik zit met Rachel en Joe en zijn vrouw Len. Joe en Len zijn nieuw op de boot, ze waren een dag gebleven in Pak Beng vanwege een val van de loopplank. Het was een heerlijke rustige en mooie boottocht. Niks spannends, biertje, beetje ouwehoeren, lezen en indutten. En mooie foto’s gemaakt. In Luang Prabang een pension gevonden waar tevens ik mijn kleren kon laten wassen. Weer een lage prijs voor het pension. Laos is gewoon heel goedkoop. Ik heb een tijd in een internetcafé doorgebracht om te kijken wat de verdere mogelijkheden waren voor de rest van mijn reis. Qua vliegtickets en dergelijke. Ook hier gaat alles vroeg dicht, elf uur, half twaalf, dan is het wel gebeurd. Dat blijkt dus in heel Laos wettelijk zo geregeld te zijn.
Deze nacht kwam het bericht binnen dat Woebes dood is. Ik heb Marit nog even gebeld en ze vertelde dat Woebes rustig is heengegaan.
10 oktober – Luang Prabang
Lekker in Luamg Prabang gehangen. Geen zin in excursies of zo. Lekker ontbeten. En mijn schone kleren hingen voor mijn raam in de tuin. Op de markt geweest. Ik weet niet wat ze allemaal eten hier maar naast groente, fruit, vlees, vis en kruiden kwam ik ook slangen, andere reptielen, kikkers, vogels en een soort (gevilde) ratten tegen. Lekker hoor. Wandelend door de stad kwam ik ineens ook Rachel weer tegen.
Ik had besloten om ter nagedachtenis aan Woebes een schoen te kopen en deze ergens te begraven. Met een schoen groette ze je immers als je thuis kwam. Ik ben de stad uitgelopen, over een mooie oude, ijzeren brug en kwam in een dorp. Leuke foto’s gemaakt. En een schoen gevonden in de rivierbedding. Die was voor Woebes. Daarna ben ik naar het hoogste punt, Phu Si, geklommen en heb daar de herinnering aan Woebes begraven en heb toen het volgende ‘gedichtje’ bedacht:
Een schoen was altijd het begroetingsmiddel van Woebes.
Met een schoen groet ik haar nu.
Woebes is vandaag begraven.
En ik heb een schoen begraven.
Op het hoogste punt van Luang Prabang, naast de tempel.
Moge Boeddha over haar waken.
‘Woebes Point’ noem ik het.
Normaal vind ik het prima om alleen te reizen, maar op zo’n droef moment als dit had ik het best moeilijk, in mijn eentje zitten janken op de berg. Maar de vakantie gaat door en ik heb als (late) lunch een heerlijke Tom Ka Kay genomen en vervolgens genoten van een ontspannende Lao massage. Vergelijkbaar met een Thaise massage. Grappig dat je toch vaak weer bekenden tegenkomt. Vanmorgen Rachel en die avond ontmoette ik Joe en Jen weer. We hebben samen wat bier gedronken en zijn daarna wezen eten. Erg gezellig. Alles gaat weer vroeg dicht, we hebben nog even overwogen naar “Bowling Alley” te gaan, maar we kenden het alleen van geruchten, dus naar bed, vroeg op.
11 oktober – Luang Prabang -> Vang Vieng
Met de bus van Luang Prabang naar Vang Vien. Mooie rit over een gebergte. De co-driver loopt steeds naar voren met zakjes en gooit die uit de open deur. Ik dacht waarom gooien ze vuil op straat, maar het blijkt kots te zijn. Vooral de vrouwen uit Laos gaan constant over hun nek. Het is ook een wel een echte wagenziek-weg, slecht en alleen maar bochten. Ik vind het mooi. Wat me opvalt is dat er zoveel heel kleine kinderen op en langs de weg zitten en spelen en zelfs werken met al dat bus- en vrachtverkeer. Het lijkt goed te gaan.
In Vang Vieng aangekomen. Mede door mijn beroerde vluchtschema later die bleef ik hier een paar dagen hangen. Er is genoeg te doen. Varen, tuben, klimmen, grotten bezoeken. Wel schijnt de helft van de mensen hier stoned te zijn. Niet zozeer van roken maar van happy meals en drinks. Ze flikkeren overal marihuana of paddenstoelen doorheen. Ik heb een paar leuke verhalen hierover gehoord van Steve, de eigenaar van Aussie bar. Ik heb een iets te goedkoop pension (4 euro) genomen. Een beetje deprimerend en ik besloot de volgende dag te gaan verhuizen. Ik heb heerlijk gegeten in het zowat nog enige originele Lao restaurant. De meeste tenten hier hebben allemaal dezelfde kaart en ze maken alles uit alle windstreken. Niet goed dus. Maar bij Nokeo is het heerlijk eten. Daarna nog een biertje gedronken bij Steve.
12 oktober – Vang Vieng
Deze dag weer rustig aan gedaan. Vlucht geboekt naar Samui en een nieuwe broek gekocht, mijn andere was gescheurd. In een winkel was de paskamer onder de trap in de woonkamer, nadat je de etende familie was gepasseerd. Verhuisd van de donkere kamer naar een met ramen en een balkon met schitterend uitzicht op de bergen en rivier. Kost 2 keer zoveel (100.000 kip), maar dat is meer dan 10 keer de prijs waard. Daarna ben ik wezen ‘tuben’, dat is in een grote binnenband de rivier afzakken. Met een biertje in de hand en onderweg genoeg barretjes. Dat was leuk. Als lunch bij Nokeo een heerlijke spicy Tomyan soep, oeps. Daarna een paar biertjes gedronken bij de Aussi bar en zitten kletsen met Steve. Die heeft trouwens ook een goede keuken (van zijn vrouw). Zelf gemaakte spring-rolls, lekker. Verbazingwekkend, er zijn zogenaamde tv-bars waar de hele dag alle afleveringen van ‘Friends’ draaien. En daar liggen mensen de hele dag te kijken. Vreemd. Op het ‘party-eiland’ tegenover mijn hotel is het tegen middernacht stil, maar Steve blijft nog open tot een uur of twee, ondanks een bezoek van de politie. Maar Steve heeft de muziek zacht aanstaan.
13 oktober – Vang Vieng
Ik heb een scooter gehuurd en ben tussen de bergen doorgereden. Mooie omgeving. Afwisselend, bos, rijstvelden, rivieren, dorpjes en grotten. Naar de eerste grot was een hele klim, niet een pad maar een klim over rotsen. Gevaarlijk. Eenmaal boven heb besloten om maar niet de grot in te gaan, want het was aardedonker en ik was een zaklantaarn vergeten. Slim. Op weg naar een andere grot ga ik op een vlak stuk vreselijk onderuit. Was spekglad. En ik had daarvoor zo voorzichtig gedaan. Was heel pijnlijk en mijn been ziet er beroerd uit. De lensdop van mijn camera zit muurvast en het rammelt binnen. Glas. Ik vrees het ergste. Biertje voor de schrik genomen in een tentje. Daar een mes geleend en de lensdop losgewrikt. Gelukkig is alleen het UV-filter gesneuveld. Doorgereden naar een volgende grot, een hele grote. Met een gehuurde lantaarn omhoog geklommen. Levensgevaarlijk, stijl en alleen maar puntige rotsen. Als je hier valt kun je het schudden. Wel mooi binnen, met onderin een liggende Boeddha en beneden is ‘Blue Lagoon’, een rivier. Mooi. Nog een eind verder het dal ingereden. Dorpjes en bos en bergen. Mooi hier. De rest van de middag doorgebracht bij Steve in Aussi bar. Met nog 2 Aussies flink gedronken. Er kwam ook nog een Russische Amerikaan bij zitten. Die moest ik meteen al niet. Hij had de vervelende eigenschappen van en een Rus en een Amerikaan. Eikel dus. Ik ben maar weggaan en wezen eten bij de buren, Nokeo natuurlijk. Grappig dat je eerst door de keuken moet om bij het toilet te komen en hier zitten dan ook nog een paar kippen en eenden op een stapel dozen op een meter afstand naar je te kijken. Later met de Aussies nog een paar bier gedronken. Last van been. Toen kwam die eikel (de Rus) nog even terug en hij ging weg met een meisje voor 12 dollar. Bleeh. Zeker ivm met festival de volgende dag was alles om middernacht stil.
14 oktober – Vang Vieng -> Vientiane
In de Lonely Planet staat in het hoofdstuk ‘Dangers and Annoyances’ dat ergste wat je in Vang Vieng kunt overkomen is een kater. Nou, dat klopt. Gisteren bij Steve toch een bier of wat teveel op. Met een houten kop in de bus naar Vientiane. Bloedheet. Misschien kwam het door de kater maar mijn been deed veel minder pijn. Bovenbeen is een kleurenpalet van bloeduitstortingen. Rond 2 uur kwam ik aan in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Ik nam met 3 meiden een tuk-tuk naar het centrum. Na veel onderhandelen over de prijs gaan we eindelijk op weg, het ding slaat af en komt nooit meer op gang. Een collega neemt het over en uiteindelijk betalen we gewoon we de eerst genoemde prijs. Onderweg aan de praat geraakt met een Zwitserse, leuke meid. Een goed hotel genomen, geluncht en foto’s gemaakt. Vientiane is een stad met dorpse sfeer. Het kruispunt voor de reiziger, iedereen die je spreekt is onderweg van of naar Vietnam, het noorden van Laos, Cambodja of Thailand. Het was ‘Bun Akw Phansa’ festival, op het einde van de 3-maands retraitre van de monniken en het einde van het regenseizoen. Overal feest en vuurwerk en voorbereiding van de roei-races. Toevallig kwam ik zomaar die Zwitserse weer tegen en we babbelden weer wat. Marina heet ze. Ik nodig haar uit voor het avondeten en om 7 uur haal ik haar op. We hebben een heel gezellige avond op een terras aan de Mekong. Velen laten, tijdens het festival, die avond een eilandje van bananenblad met kaarsjes, wierook en bloemen in de rivier. Om de riviergod gunstig te stemmen. Een prachtig gezicht. Ook Marina had er een. Ik vertelde haar over mijn ceremonie voor Woebes in Luang Prabang waarop ze zei dat het eiland ook voor Woebes was, dat was heel mooi. Tevens stopte ze met roken en ze stak haar overgebleven sigaretten bij de kaarsjes e.d. Ze had wel eerst de filters verwijderd. Met veel gedoe komen we bij de rivier aan, tot de enkels in de modder en we laten het ding drijven. Een mooi moment. Verderop hadden we een kraan gevonden hebben we ons gewassen. Email uitgewisseld en ze beloofde de foto’s te sturen. Het was een heel leuke avond. Onderweg moet ik nog wat hoertjes van me afschudden. Na enige tijd lukte het me om de nachtwaker van het hotel wakker te maken. Eenmaal binnen bleek het het verkeerde hotel te zijn. Ik moest bij de buren zijn. Oeps. In mijn eigen hotel was de nachtwaker snel wakker en ik kon met een rood hoofd gauw naar binnen.
15 oktober – Vientiane -> Pakse -> Tat Lo
Ik moest al vroeg op en naar het vliegveld. Met een tussenlanding in Savannakhet arriveerde ik precies op tijd in Pakse. Met een Zuid-Afrikaan (die in Londen woont) deel ik een taxi naar de stad. Het was heel druk vanwege het festival en vanaf de brug zag ik nog een glimp van de bootraces. Elke stad aan de Mekong houdt deze races. Overigens is de Mekong prominent aanwezig, van de 7 plaatsen in Laos die ik heb aangedaan lagen er 6 aan de Mekong. Hotel gevonden, kamer gereserveerd voor de volgend avond en een crossmotor, een Honda 250 XR (volgens V en Ruud) gehuurd. Zowat de enige motor, iedereen rijdt op scooters. Rugzak achtergelaten en ik ging direct op weg. Het was de hele week mooi weer en ik zat nog geen half uur op de motor en kreeg een joekel van een onweersbui over me heen. Schuilen in een fruitstal. Geeft niets, na een half uur rijden was ik weer droog, op kruis en sokken na. Na een lange, mooie rit kwam ik bij Tat Lo. Daar een hotel bij de waterval, een rieten huisje gehuurd in een prachtige omgeving. Ik was de enige buitenlandse toerist daar, rustig. Mijn motor mocht in de receptie ‘slapen’. Maar eens vroeg naar bed. Kreeg nog een mail van Joe en Len die de volgende dag in Vientiane zouden aankomen. Of ik nog mee ging biertje drinken, maar ik had Vientiane reeds verlaten.
16 oktober – Tat Lo -> Sekong -> Pakse
De rekening van het hotel was wel even ‘schrikken’, 3 grote flessen bier, een salade en kip met knoflook, overnachting in een net rieten huisje met bed, douche en toilet. Vervolgens een ontbijt. En dat alles samen voor zo’n elf euro! Die morgen vertrokken voor een lange rit, over het algemeen redelijk asfalt, maar ik ben de weg afgegaan. Rode grond. Zo mogen we het zien, crossen. Voor het eerst in anderhalve dag kwam ik buitenlanders tegen. Ik zag twee dames met scooters staan en ben naar ze toe gereden. Wat stoer kwam ik op mijn crosser aangereden en toen sloeg prompt dat ding af (…). “Nice stop” zei een van de twee dames droogjes. Het waren 2 Nieuw-Zeelandsen. Ze vroegen hoe de weg verder was want ze hadden nogal problemen gehad. Ik dacht, nou met mijn crossmoter zal het wel meevallen. Farang (buitenlanders) zijn daar toch nog een bezienswaardigheid en zeker zo’n grote als ik en een crossmotor hadden ze nog nooit gezien, dus in een mum van tijd was de school aan de weg helemaal leeggelopen en stonden er tientallen kinderen in hun witte pakjes om ons heen. De dames en ik hebben leuke foto’s gemaakt. De weg werd verderop inderdaad slecht, niet stijl of moeilijk, maar de natte stukken waren spekglad. Als je gewoon rustig rechtdoor reed gleed de achterkant steeds weg als de weg iets afliep. Ook met de crossbanden. Rode slijk op de harde klei. Steeds een soort ‘mini-potentiele-high-sider”. Op de droge stukken kon ik aardig doorkachelen. Later weer asfalt gevonden en hele einden gereden, leuke dorpjes en prachtige bergen en watervallen. En de hele dag maar terugzwaaien naar alle enthousiaste kinderen. Aan het eind van de dag was ik terug in Pakse, moe, ontzettend smerig na 2 dagen op de motor over het Bolaven Plateau. Onder het stof, zweet, modder en te pletter gevlogen insecten. Gisteren 85 kilometer en vandaag 220. Een douche, wat eten, wat bier en dan gaat het wel weer. Wellicht nog zo’n ontspannende massage. Overigens was het hier weer stil na die enorme drukte na van het festival. De Mekong is weer leeg, de roeiraceboten weer voor jaar op stal. Hier was verder niet veel te zien, dus de volgende dag weer verder. Wel van een heerlijke maaltijd genoten in een heel eenvoudig, maar goed tentje: Xuan Mai. Jammer dat de vlucht naar Bangkok zo klote was (maar 2 keer per week). Thailand is natuurlijk ook heel goed, maar ik had graag nog verder naar het zuiden van Laos gewild.
17 oktober – Pakse -> Bangkok -> Ko Samui
Een rustige ochtend. Lekker ontbijt. Hotel Lankham waar ik sliep is een bekende ontbijtplek voor de locals. Buiten koken en eten. Wat die ‘s morgens allemaal eten. En bier met water en ijs erbij. Leuk om te zien en lekker. Met zijspan brommer naar het kleine vliegveld van Pakse. Allemaal soepeltjes, visum afgestempeld en het vliegtuig vertrok ruim voor tijd. Vreemd. En het vliegtuig was ‘kut’, althans dat was de naam van het ding. Maar volgens mij heb ik daar al eens een foto van gemaakt. Niet normaal hoe snel het kan. Wie zegt dat ze hier niet snel kunnen werken? Vliegtuig geland op Bangkok, maar 10 pax dus direct uitgestapt, door paspoortcontrole (want ik kwam uit Laos), visum gekregen, geplast, mijn rugzak lag al op de bagageband, naar vertrekhal, ticket naar Samui omgeruild voor een vlucht een paar uur eerder, ingecheckt en weer door security. En toen in de luxe lounge aan de gate. Biertje. En dat alles binnen een half uur!!! Vliegtuig vertrok weer binnen 1 uur. Ik denk dat ik dit niet meer kan verbeteren.
In Samui aangekomen was het wel even wennen. Van het relaxte Laos naar het hectische Samui. Wat een bars, boetieks, restaurants, taxi’s, toeristen etc etc. En ontzettend veel hoertjes. Allemaal westerse restaurants, maar in de achterafstraatjes vind je toch nog gewoon Thai food. Heerlijk. Om tot rust te komen een fijne voetmassage genomen. Lekker, maar af en toe pijnlijk. ‘s Avonds een biertje gaan zoeken. Duurde even vond ik een lekker plekje had. Of er stonden teveel tv’s aan of er speelde een slechte band of er waren teveel vrouwen die riepen: ‘I love you’. Wel knap om binnen 1 seconde van mij te houden. Een leuke bar gevonden met wat pooltafels. Je schrijft je naam op het bord (of eigenlijk de meiden doen dat) en als je aan beurt bent speel je tegen de winnaar van de vorige ronde. Ik verloor ondanks de hand- en schoudermassage aan de bar hihi. Wel leuk voor 2 dagen maar zondag ga ik verder, de laatste stop: Ko Tao.
18 oktober – Ko Samui
Ik schrok toen ik wakker werd. Zat ik een keer aan het strand en dan hoost het van de regen. Gelukkig voor ik aangekleed was scheen de zon weer. Heb mijn rugzak met de neus dicht geleegd bij de wasserij. Weinig schone kleren meer. Een lange strandwandeling. Tijdje in een ligstoel gelegen tot het verbrandingspunt en dat is al gauw. Ticket gekocht voor de boot naar Ko Tao. Thais lunchje met een Singha biertje. Rustdag en ik vermaak me wel zo. Zwemmen. De dag ervoor was ik wat negatief over Ko Samui, maar dat was waarschijnlijk door de vermoeidheid en de enorme overgang. Vanavond weer een hoop meegemaakt, onder andere een vreemde wending met een Canadese. En wezen poolen in een café tegenover mijn hotel. Verloor weer drie van de vier partijen van een Thaise. Was lachen deze avond.
19 oktober – Ko Samui -> Ko Tao
Van Ko Samui naar Ko Tao. Eerst nog even een boek gekocht. Want ook mijn 3e boek is bijna uit. Op Samui is een enorme 2e hands boekwinkel met duizenden boeken. Interessant. Voor zo’n 4 euro. Op Samui regenbui toen mooi weer, lekker op het strand op de boot gewacht. Onderweg op de boot noodweer en op Ko Tao bewolkt, maar droog. Aangekomen in de haven eerst maar even geluncht, had honger en dorst. Ik heb in het café de Formule 1 GP van China gekeken. Daarna verder het eiland opgelopen. Kamer geboekt bij Ban’s Divers Resort en info opgedaan over het duiken hier. Omdat ik geen PADI heb, maar een heel oud brevet (VIT) en de laatste duik al weer 3 jaar terug is moet ik eerst een ochtend opfris cursus doen. Ze zijn hier vrij streng in en waarschijnlijk terecht. Ik kreeg een schriftelijke test en een PADI cursusboek mee. Studeren dus, op mijn vakantie. ‘s Avonds hier en daar een biertje gedronken. Weer heel ander volk, jonger en velen komen om te duiken. Geen sextoerisme en geen ‘taxi taxi’, ‘tuk tuk’ etc.
20 oktober – Ko Tao
Ik had niet best geslapen. Het was die nacht benauwd en noodweer, onweer. En om een uur of vijf werd ik weer wakker door een Australiër die door mijn raam klom. Hij kreeg zijn maat niet wakker en probeerde toen via de achterkant door het raam te komen. Hij had alleen de verkeerde kamer…. Het eiland is zo klein dat een motor huren wat overdreven leek en ik had dan ook een scooter gehuurd. Bovendien kun je beter wat zachtjes rijden want je (en anderen ook) vergist je nogal eens bij het links rijden. Beter niet kunnen doen die scooter, een crosser was beter geweest. Maar die had het ook niet gered. Ik was een paadje opgegaan, soort van beton. Steeds hoger, smaller en steiler. Op een gegeven moment moest afstappen en meelopen. De scooter trok het niet omhoog, arme scooter. Toen hield het beton op en werd het grond, maar vlakker en dus prima te rijden. Toen weer naar beneden en toen ging mis. Het pad hield op en ik zat vast. Na veel geknoei toch weer teruggekomen. Heftige afdaling voor een crosser, maar voor een scooter? Oeps. Hier wel schade aan onderkant opgelopen en dat kostte me 500 baht. Avontuur kost geld. Verder niet veel meer gedaan, alle normale wegen van het eiland doe je in een uurtje of twee. Was moe, slecht geslapen (warm, vochtig, slecht bed), dipje en chagrijnig. En dat is vervelend als je alleen reist, niemand om je op te vrolijken en ik had geen zin om met iemand te praten.
21 oktober – Ko Tao
Die ochtend weer helemaal vrolijk wakker geworden, ondanks een niet goede nachtrust. Het was gewoon een heel kort dipje. Om negen uur begon de duiktraining, dus eerst maar een stevig ontbijt. Samen met een Fin en een Israëlische werd ons examen van 50 vragen afgenomen door een Karin, een Thaise instructrice. Met een paar fouten waren we alle drie geslaagd. Toen naar het zwembad voor het praktijk stuk. Daar hebben we alle basis oefeningen doorgenomen, klaren, duikbril legen, zonder duikbril rondzwemmen, loodgordel af en aan, al je apparatuur af en aan, op de bodem. Ging prima. Na de lunch de zee op. We doken in een klein groepje, divemaster, 2 Finnen en 2 Israelies en ik. Door het onweer in de nachten ervoor en de sterke stroom was de eerste duik niet zo, vrij slecht zicht. De tweede duik deden we aan de andere kant van het eiland en dat was prima, veel beter zicht. Veel vis. Ik ben aardig verwend wat duiken betreft (Malediven, Rode Zee) dus heel spectaculair vond ik het niet. Maar een paar duiken maken is altijd weer leuk! En ik heb een dier gezien dat ik nog nooit eerder was tegengekomen: een zeeslang en die was best lang. Met een ter plekke gekochte camera heb ik onderwaterfoto’s gemaakt. Er dook een meisje mee dat opnamen maakte met een videocamera. De slang staat er mooi op. Het was een leuk filmpje en ik heb de DVD gekocht. Op de boot was ik ergens mijn broek kwijtgeraakt, met de sleutel van mijn kamer. Dus in mijn onderbroek naar de receptie voor een reservesleutel. Na het duiken was het gezellig in de bar. Overigens leuk om te zien dat overdag veel mensen in de bar en het restaurant en dergelijke zitten te studeren voor het PADI examen.
22 oktober – Ko Tao
Zoals iedere ochtend werd ik wakker met regen, maar ook zoals iedere dag op Tao werd het al snel mooi weer. Ik ben het strand heen en weer gelopen, hier en daar wat gegeten en gedronken en wat gelezen in de bar van Ban’s. Veel mooie foto’s gemaakt. Tenslotte heb ik de terugreis voorbereid, een ticket voor de boot naar Chumphon gekocht, het hotel, de duiken etc afgerekend en mijn spullen gepakt. En nog even een paar kroegen in. Voor een keer heb ik gezondigd en geen Thais gegeten, maar een hamburger. Wel een heel ‘spicy’ ding. Lekker. Het is nog vrij laat geworden….
23 oktober – Ko Tao -> Chumphon -> Bangkok
Het zou een lange terugreis worden, ik had uitgerekend dat ik vanaf mijn vertrek uit het hotel tot de aankomst op Schiphol zo’n dertig (!!) uur onderweg zou zijn. Om 09:30 taxi naar haven, toen zo’n 2 uur op de boot, 8 uur lang met de bus naar Bangkok. In Bangkok was het eindstation van de bus precies de wijk waar ik 3 weken eerder ook was. Ik reed zelfs lang het hotel waar ik toen zat. Wat een toeval in zo’n grote stad. In een mij bekende tent heb ik gedineerd en daarna met een taxi naar het vliegveld gegaan. Daar ontmoette ik Sandra weer. En ook oma en Poei, Sandra’s nichtje en nog twee. Ik kende allen van onze vorige reis. Het afscheid was wel even moeilijk, want die familie zie ik nooit meer.
24 oktober – Bangkok -> Schiphol
Een rustige terugvlucht, net als heen, goede stoelen, beenruimte en bijna niet geslapen. Spelletjes en een mooie film: Unfinished Sky. Thuis aangekomen na 31 uur geschrokken van de kou en de enorme berg post. Ik heb Jambo gehaald, het hondje was wat droef na het verlies van Woebes. Aan de slag gegaan met de foto’s en mijn reisverslag. Het verslag is nu af en staat met de foto’s online. En ik kan terugkijken en op fantastische reis! Ik zal vast nog eens terugkeren in deze contreien, maar de eerstvolgende reis is toch Afrika weer eens aan de beurt. Adrie??
